วันพุธที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2551

รักเธอไปทุกวัน(ว่าด้วยเรื่องชีวิตประจำวัน)

-.- โทษทีนะคะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพ(ดองมากว่าสิบชาติ) แหะๆ คือรู้สึกเหนื่อยๆ(ก็ต้องตื่นตีห้าทุกวัน) แล้วก็อารมณ์แปรปรวนยังไงก็ไม่รู้ เดี๋ยวร่าเริง เดี๋ยวเซ็ง ปรับตัวตามอารมณ์ตัวเองไม่ทันจริงๆค่ะ ไม่ค่อยมีความคิดสร้างสรรค์ว่าจะลงอะไรดี เลยอยากจะเอาชีวิตประจำวัน(ของป้าเอง)มาลงค่ะ มันเป็นกิจวัตรที่ "น่าเบื่อมาก" เลยทำให้ชีวิตวัยรุ่นของป้า(ค่อนข้างขัดแย้ง)ต้องสูญสิ้นความสนุกสนานไปจนเกือบหมด

ปิดเทอม คืออะไร?
มันคือ ช่วงเวลาแห่งความสุขของวัยเรียนที่ผู้ใหญ่อิจฉา
คือ ช่วงเวลาแห่งแผนการณ์ “ปิดเทอมทำอะไรดี”
หรือ ช่วงเวลาแห่งความลับ “ปิดเทอมทำอะไรมา”
อาจเป็น ช่วงเวลาที่พรวดพราดผ่านไปคล้ายนั่งไทม์แมชชีน ยามเรามีสุข
แต่บางครั้งก็เป็น ไอ้จอมอุ้ยอ้าย น่าเบื่อ ยามเรามีทุกข์
บางคนสูงขึ้น บางคนผอมลง บางคนอกหัก บางคนตกหลุมรัก หลากหลายเรื่องราวเกิดขึ้นในปิดเทอม ฤดูร้อนที่เต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลงและว้าวุ่นของวัยรุ่น

แต่ปิดเทอมของป้านั้นเป็น....อนิยามค่ะ....- -*
นี่คือวีถีชีวิตของสาวบ้านนาคนหนึ่งค่ะ (แต่เข้ามาเรียนในเมืองกรุงฯนะ 55+)

ตี 5 บางวันอาจจะเป็นตี 5 15นาที แล้วแต่อารมณ์ค่ะ : ตื่นนอน(จากเสียงนาฬิกาปลุกที่แสนโหดร้าย) ...เวลาลุกขึ้นมานี่แบบ...เฮ้อ...ชีวิตนี้ทำไมรันทดนัก ปิดเทอมแล้วยังต้องตื่นตีห้าอีก


ตี 5 - ตี 5 สามสิบนาที : อาบน้ำแปรงฟันค่ะ ช่วงนี้อากาศแห้งมาก คันไปทั้งตัว ต้องทาครีมก่อนไปทุกวัน


ตี 5 สามสิบนาที - ตี 5 สี่สิบห้า : ออกจากบ้านค่ะ เริ่มตั้งแต่ไขประตูบ้านออก เดินไปในถนนมืดๆ เรียกมอไซค์ฯ ให้ไปส่งที่ป้ายรถเมล์ ตรงนี้ก็เซ็งสุดๆค่ะ--เพราะว่าป้าดันไปมีเรื่องกับพวกวินมอไซค์ฯ ......จะเล่าให้ฟังว่าวันนั้นป้าตอนป้าเรียกมัน(มอไซค์) เห็นมันรับเงินผู้โดยสาร 15 บาท เป็นเหรียญห้าสามเหรียญ(ยืนใกล้มากเลยเห็น) ที่นี้มันก็ไปส่งป้าที่ป้ายรถเมล์ค่ะ ค่านั่งทั้งหมด 15 บาท ป้าจ่ายแบงค์ 20 ไป มันหันกลับมาทำหน้ากวนส้_เท้าแล้วบอกว่าไม่มีเหรียญห้าบาททอน ....อ้าว ไอ้นี่ ม่ะกี้เห็นได้อยู่แหม่บๆ.....ป้าก็แบบ..ทำไงดีวะ แต่ด้วยสมองอันชาญฉลาดของป้า 55+ ป้าเลยลงทุนข้ามถนนไปแลกเหรียญกับป้าขายกล้วยปิ้งค่ะ(ไกลมั่กๆ) โคตรสะใจเลย หลังจากวันนั้นมาป้ากับวินมอไซค์ก็ไม่ถูกกันโดยปริยายค่ะ มันชอบแซวป้าประจำ - -*


ตี 5 50 : ขึ้นรถเมล์ค่ะ สายดังต่อไปนี้ 507 508 511 513 แต่การขึ้นรถเมลล์ก็ไม่ได้สบายอย่างที่คุณคิด มันชอบมีรถเมลล์แบบเกรดต่ำๆค่ะ ไปศรีเอี่ยม มีเยอะมากเป็นสิบคัน ปกติรถเมลล์เค้ารับผู้โดยสารแล้วไปต่อเลย แต่อิพวกนี้มันจอดรอผู้โดยสารค่ะ เกะกะมาก ทำให้การขึ้นรถเมลล์ของป้าอันตรายอย่างเห็นได้ชัด


6 โมง 35 นาที : ถึงอ่อนนุชค่ะ ป้าก็จะแวะไปกินข้าวร้านแถวๆนั้น กินอยู่ทุกวันค่ะ "ข้าวมันไก่" จนตอนนี้หน้าเป็นไก่ไปแล้ว


7 โมง : ขึ้น bts ค่ะ (ขนมปังยามาซากิบนบีทีเอส หอมมากอ่ะ ได้กลิ่นทุกวันแต่ไม่กล้าซื้อ-แพง-)


7 โมง 25 นาทีนิดๆ : และแล้วก็มาถึง อุ๊แลนด์ค่ะ พญาไท คนเป็นหนอน ข้ามถนนทีนึงนี่จะเหยียบกันตาย แล้วป้าต้องไปเรียนอุ๊ที่ชั้น 15 ซึ่งเป็นชั้นเกือบสูงสุด ลิฟท์ก็มีแค่สามตัว แต่คนมีประมาณสามแสน - -* อย่าหวังว่าจะได้ขึ้นลิฟท์ค่ะ ผลสุดท้ายป้าก็ต้องขึ้นบันไดเลื่อนไป เฮ้อ......


7 โมง 30 นาที - 10 โมง : นั่งเรียนอุ๊ค่ะ ก็เพลินดีเรียนไปเรื่อยๆ ชอบมีพนักงานเค้ามาวีนให้เปลี่ยนที่บ่อยๆ คือที่จริงเค้า fix ที่ค่ะ แต่เรานั่งมั่วกันเพื่อจะได้นั่งกับเพื่อน ป้าเจอบ่อยมาก พนักงานคนนี้เดินมาหน้าเรียบๆ"ขอดูหนังสือหน่อยค่ะ" แล้วก็ให้เราย้ายไปนั่งที่เดิมกับใครก็ไม่รู้ ...เฮ้อ...เซ็ง (อิคนนั่งข้างๆก็โคตรเก่งแบบอยู่ใกล้แล้วกดดัน)


10 โมง : เลิกเรียนค่ะ ก็จะลงไปฉี่กันที่ชั้นสองทุกวัน แล้วก็จะเจอเอมี่(เอาอินุฯมาให้...ป้าติดแล้วค่ะ) แล้วก็แยกย้ายกันกลับ บ้างก็ไปเรียนต่อ บ้างก็ไปสยามต่อ


11 โมง - เที่ยง : เดินทางด้วยบีทีเอสอีกแล้ว แวะกันข้าวที่โลตัส เป็นแบบนี้ทุกวันค่ะ


เที่ยง - บ่าย 1 : เดินทางถึงบ้าน ดูซิคะ สรุปว่าการเดินทางกลับบ้านของป้าคือ บีทีเอส - รถเมล์ - สองแถว(ขากลับ) - มอไซค์ --


บ่าย 1 : ถึงบ้าน ก็ไม่มีอะไรทำ ไม่มีคนคุยด้วย ไม่มีใครให้คิดถึง 55+ เลยเล่มคอมค่ะ


สองทุ่ม : ดูข่าวในพระราชสำนัก - -*


อ้อ..ข้ามไปประมาณหกโมงถึง หนึ่งทุ่ม มีไปเล่นแบตกับป้าด้วยค่ะ


สองทุ่มครึ่ง : ทำการบ้านอุ๊ พร้อมกับดูละคร ไม่ว่าจะเป็นสงครามนางฟ้า นางสาวผ้าขี้ริ้ว ถ้าวันเสาร์อาทิตย์ก็ดู the star


สี่ทุ่มครึ่ง : นอน


ประมาณตีหนึ่ง : ฝันถึงใครบางคน ^ ^ (55+ อย่าคิดมากนะจ๊ะ)


นี่คือกิจวัตรประจำวันของป้า ที่จริงแรกๆมันก็ดูสบายดี แต่พอนานๆก็เริ่มเซ็งคือ เฮ้ออออออ............ เซ็ง
เพราะฉะนั้น...
วันที่ยี่สิบ ไปดูปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่นกันนะ 55+ ใครว่างออนมาบอกป้าด้วย
บางคนอาจจะสงสัยว่า ทำไมชื่อเอนทรี่เป็น รักเธอไปทุกวัน(ว่าด้วยเรื่องชีวิตประจำวัน) ก็เพราะว่า...ปิดเทอมใหญ่นี้"รักเธอ"ไปทุกวันเลยไง....(งง) ลองไปเสิร์ซหานะ เพลงรักเธอไปทุกวันของโปเตโต้ เพราะดี ไปก่อนแระ บ๊ายบาย (มีจิ้งจกเข้ามาในห้องนอน..ทำไงดี กลัว - -")

4 ความคิดเห็น:

  1. ชอบเพลงนี้มากอะ
    ตอนแรกไม่รู้ชื่อเพลง ได้ยินจากซิตคอมเรื่องนึง
    อะไรวะ นัดกับนัด?? น่าจะใช่ ไม่ก็ พวกบางรักฯ พวก บ้านนี้มีรัก อะไรเงี๊ยะ แต่น่าจะนัดกับนัดนะ

    ไอที่ว่า "รักเธอไปทุกวัน" เนี่ย คือ มันคุ้นกับวลีนี้มากเลยอะ
    เหมือนตอน ม.3 เค้าจะเคยเอาเป็นชื่อเอ็ม แล้วก็มีอย่างอื่นต่อท้าย 55 คือตอนนั้นเพ้อเจ้ออะ

    ชอบเสียงปั๊ป อ๊ากกกกกก ดนตรีก็เพราะที่สุดเลยยยย

    5555

    ตอบลบ
  2. เฮ่อ ชีวิตเค้าก็คล้ายๆกับชีวิตมายนั่นแหละ เซ็งพอๆกัน เหอๆๆ
    เคยได้ยินเหมือนกันว่าอ.อุ๊พญาไทคนเยอะมากกก น่ากลัวจะเหยียบกันตายไหมเนี่ย =w= เขาน่าจะเปิดสาขาอื่นมั่งเนอะ คนจะได้ไม่มาออกันอยู่ท่เดียว

    เพลงเพราะดีจ้า อยากไปดูปิดเทอมใหญ่เหมือนกัน แต่กว่าจะเข้ากทม.อีกนาน TTโชคดีจ้ะป้า ไปละ

    ตอบลบ
  3. โหป้า เรียนแค่อันเดวเองอะ แต่ก็ถือว่าดีนะที่เรียนเช้าตรู่ เพราะเวลาที่เหลือก็จะเทียบเท่ากับวันที่นอนตื่นสายเลยนะ ถ้าไม่เรียน คิดดู อาจนอนตื่นเที่ยง ยังงี้ ถือว่าไม่เสียเวลาดี

    ก็ยังดีนะป้าที่ยังได้แว๊บตามเส้นทาง 5555 ดูหล่อดิ เรียนเช้า เย็น ขากลับกลับกับแม่เพื่อนอิก เซง

    วันอาทิตจะอัพใหม่ ไปดู

    ตอบลบ
  4. ดูน่าสงสารชะมัด ปิดเทอมก่อนเค้าไปเรียนตอน 9 โมงกว่ายังรู้สึกว่าชีวิตตัวเองช่างโศกเศร้ามากมาย

    เออ ตกลงว่าวันที่ 13 กะ 17 ไปร.ร.ป่ะ ไปทั้ง 2 วันเลยป่ะ

    ตอบลบ

ขอบคุณที่ติดตามป้าค่ะ